تألیف و ترجمه: دکتر بهرام جلوداری ممقانی و  دکتر مریم آمـــوزگار

باور داشته باشید که برای ساختن پلی که به سوی آینده‌ای خودتان می‌خواهید بسازید، سه عنصر حیاتی مورد نیاز است. اولی یک ذهنیت کارآفرینی است که به شما امکان می‌دهد دنیا را سرشار از فرصت‌ها ببینید. این به شما بستگی دارد که شانس خود را امتحان کنید و ببینید که اکثر قوانین توصیه شده هستند و یا به خودتان اجازه می‌دهید که مفروضات همان قوانین را به چالش بکشانید. این مطالب را در کتاب «ای کاش وقتی بیست ساله بودم می‌دانستم» توضیح دادم. همانطور که در آن کتاب نوشتم:

بیرون کشیدن خودتان از منطقه آسایش با هر احتمالی، تمایل به شکست، بی‌توجهی به غیرممکن‌ها و استفاده از هر فرصتی برای افسانه بودن لازم است. بله، این اقدامات، ممکن است هرج و مرج را به زندگی شما بیاورد و شما را از تعادل خارج کند.

اما آن‌ها همچنین شما را به جا‌هایی می‌برند که حتی تصورش را هم نمی‌کردید و دریچه‌ای برای دیدن مشکلات به عنوان فرصت فراهم می‌کنند. مهمتر از همه، آن‌ها به شما اعتماد به نفس فزاینده‌ای می‌دهند که مشکلات را می‌توان حل کرد.

دوم، مجموعه‌ای خاص از ابزار‌ها برای حل مشکلات و استفاده از فرصت‌هایی است که در طول مسیر به ناچار با آن‌ها مواجه می‌شوید. این موارد در کتاب بعدی من، تحت عنوان A Crash Course on Creativity توضیح داده شده است که نشان می‌دهد چگونه عوامل را هم در درون خود و هم در محیط بیرون مهار کنید تا مسیر اختراع را هموار سازید، می‌توان با تقویت توانایی خود برای مشاهده و یادگیری، با ارتباط دهی و ترکیب ایده‌ها، با چارچوب‌بندی مجدد مشکلات، و با حرکت فراتر از اولین پاسخ‌های درست و قانع نبودن به پاسخ‌های اولیه، سرعت اختراع را داد. می‌توانید با ساختن زیستگاه‌هایی که حل مسأله را تقویت می‌کنند، ایجاد محیط‌هایی که از تولید ایده‌های جدید پشتیبانی می‌کنند، تیم‌هایی که برای نوآوری آماده‌سازی شده‌اند و مشارکت در فرهنگی که آزمایش‌ها را تشویق می‌کند، بازده خلاقیت خود را افزایش دهید.

و سوم، نقشه راه روشن برای حرکت از الهام به اجرا است. این همان کتابی است که اکنون در دست دارید. من خوش شانس هستم که این فرصت را دارم که این مهارت‌ها را به دانشجویان دانشگاه استنفورد آموزش دهم. به عنوان استاد عملیاتی در گروه علوم مدیریت و مهندسی و مدیر برنامه سرمایه‌گذاری فناوری استانفورد – (STVP) مرکز کارآفرینی در دانشکده مهندسی استنفورد -نقش من کمک به جوانان در شناسایی و استفاده از فرصت‌ها است. هدف ما در STVP پرورش مهارت‌هایی است که آن‌ها را قادر می‌سازد حرفه خود را خلق بکنند، به سازمان‌هایی که به آن‌ها ملحق می‌شوند کمک کنند و زندگی رضایت بخشی داشته باشند. ما این کار را در دوره‌های رسمی، فوق برنامه‌ها و کارگاه‌های آموزشی برای دانشجویان و و با کمک اساتید از سراسر جهان انجام می‌دهیم. جوهره فلسفه STVPدر شعاری که بر روی دیوار آن نقاشی شده است نشان داده شده است:

کارآفرینان بسیار بیشتر از حد تصّور با بسیار کمتر از آنچه ممکن به نظر می‌رسد انجام می‌دهند. و …